آشنایی با انواع دتکتورهای آتش نشانی
دتکتورهای اطفا حریق مهم‌ترین وسیله مورد نیاز هر خانه برای بالا بردن ایمنی و جلوگیری از خطرات جانی و مالی در محیط ها هستند. با کمک گرفتن از این دست وسایل ایمنی، امکان آتش سوزی و در نتیجه خسارت‌های ناشی از آتش سوزی کاهش خواهد یافت. انواع دتکتورهای آتش نشانی در بازار موجود هستند و هرکدام از آنها کارایی خاصی دارند. آشکارسازها خود به چهار دسته کلی تقسیم می‌شوند که هر کدام با شرایط مختلفی سازگار هستند. آشنایی کامل و شناخت انواع دتکتور آتش نشانی مورد استفاده برای جلوگیری از آتش سوزی به شما این امکان را می‌دهد تا با توجه به صلاح دیدتان، مناسب‌ترین دستگاه را برای خانه یا محل کار خود انتخاب و خریداری کنید.
مهم‌ترین معیار تقسیم بندی دستگاه‌های آشکارساز عامل تشخیص آنها می‌باشد. به عبارتی می‌توان گفت بسته به این که گرما یا دود به عنوان عامل خطر در نظر گرفته شود، دتکتورها به چهار دسته تقسیم می‌گردند. این تجهیزات شامل یک مدل تشخیص گرما از دما و حرارت و سه مدل تشخیص گرما از دود می‌شوند. بهترین دتکتور را می‌توان مدل ترکیبی فوتوالکتریک و یونیزاسیون به شمار آورد.
دتکتور های دود
سه دتکتور دود رایج عبارتند از: یونیزاسیون، فوتوالکتریک و ترکیبی یونیزاسیون/فتو الکتریک. همه آشکارساز های دود، زمانی که دود را شناسایی می‌کنند، زنگ خطر را برای اطلاع ساکنان ساختمان به صدا در می‌آورند. این کار سبب می‌شود تا ساکنین سریعا برای خروج از محل و یا خاموشی حریق و جلوگیری از گسترش آن عمل کنند. چیزی که این آشکارساز ها را از یکدیگر متمایز می‌کند، نحوه تشخیص دود توسط هرکدام است.
دتکتورهای یونیزه
دتکتورهای یونیزه آشکارسازهای هستند که معیار تشخیص‌شان دود می‌باشد. این دستگاه دارای دو صفحه فلزی با جریان ثابت است که به وجود دود در فضا واکنش نشان می‌دهد. از این نوع تجهیزات در آشپزخانه‌ها و رستوران‌ها بیشتر استفاده می‌شود.
دتکتورهای فوتوالکتریک
دتکتورهای فوتوالکتریک دسته دیگری از آشکارساز های دودی هستند که شباهت بسیاری به دتکتورهای یونیزه دارند. این دستگاه‌ها بیشتر برای تشخیص آتش سوزی‌های کوچک مورد استفاده قرار می‌گیرند. هنگامی که دود وارد محفظه دستگاه آشکارساز می‌شود با نور تداخل پیدا کرده و افراد را از وجود خطر باخبر می‌سازد.
دتکتورهای فوتوالکتریک و یونیزاسیون
بهترین گزینه برای ایمن سازی خانه و محل کار استفاده از آشکارساز های فوتوالکتریک و یونیزاسیون است. در واقع می‌توان گفت ترکیبی از دستگاه‌های فوتوالکتریک و یونیزاسیون می‌تواند شما را از تمامی آتش سوزی‌های احتمالی ایمن نگه دارد. در هنگام وجود دود در محیط هم سیستم نوری و هم سیستم الکتریکی واکنش نشان داده و موجب به صدا در آمدن زنگ هشدار می‌شوند.
مهم‌ترین ایراد این دسته آشکارسازها این است که تنها به دود واکنش نشان می‌دهند. بهتر است بگوییم جزء دتکتورهای دودی محسوب می‌شوند و نمی‌توانند حرارت را تشخیص دهند و گرما را علامتی برای آتش سوزی در نظر نمی‌گیرند.
دتکتورهای حرارتی
یکی دیگر از انواع دتکتورهای آتش نشانی، آشکار سازهای حرارتی هستند. دتکتور حرارتی با گرم شدن محیط خطر را احساس کرده و افراد را برای مقابله با مشکلات احتمالی آماده می‌کند. از این آشکارسازها برای تشخیص خطر در انبارها یا اتاق‌هایی که رفت و آمد کمتری در آنها انجام می‌گیرد، استفاده می‌شود. این تجهیزات می‌توانند افزایش دما را تشخیص داده و به دود حساس نیستند.
آشکارسازهای حرارتی وجود گرما و افزایش دمای هوا را تشخیص می‌دهند. این آشکارساز ها آلارم کاذب کمی دارند، اما تشخیص آتش سوزی نسبت به آشکارساز دود زمان بیشتری می‌برد. آنها در شرایطی که آشکارساز های دود ممکن است باعث ایجاد آلارم های کاذب مانند محیط های بخار، مرطوب یا گرد و غبار شوند، ایده آل هستند و بنابراین برای آشپزخانه ها، گاراژها و انبارها گزینه مناسبی می‌باشند.
دتکتور های حساس به حرارت نقطه ای
این آشکار ساز های نقطه ای به دو نوع تقسیم می‌شوند:
1. دمای ثابت – این دتکتور ها زمانی که در معرض دمای از پیش تعیین شده قرار می‌گیرند، عمل می‌کنند. دتکتور های دمای ثابت معمولی از یک عنصر آلیاژی همجوشی استفاده می‌کنند که باید پس از کارکرد آشکارساز جایگزین شود. در این محصولات عناصر درجه حرارت مختلفی برای در نظر گرفتن دمای هوای محیط و مشخص کردن آن در دسترس هستند.
2. دمای متغیر (Rate of Rise) – نوع دوم بر اساس نرخ افزایش دما عمل می‌کند. آشکارساز نرخ افزایش دما ممکن است شامل یک عنصر همجوشی برای عملیات دمای ثابت نیز باشد.